Üniversite öğrencisiyim ve dördüncü seneme başlamam gerekmesine rağmen halen birinci sınıfı okuyorum. Fakat ailem beni son sınıfa geçti biliyor. Yani bu yıl onlara diplomamı götürmem gerek. Ama bu mümkün olmayacak ve gerçeği öğrenecekler. Onlar öğrenmeden benim bunu onlara söylemem gerekiyor. Ama onlar benden gururla arkadaşlarına bahsederken ben tam söylemeye karar vermişken vazgeçiyorum. Büyük bir suçluluk duyuyorum ve yüzlerine bakamıyorum. Bu da beni ailemden uzaklaştırıyor. Aslında onları sevmediğimden değil utancımdan kaçıyorum. Kendimi çok kötü hissediyorum
Aslında olayı doğru değerlendiriyorsunuz ama doğru davranış konusunda eyleme geçemiyorsunuz. Olayın gerçek yüzünü ailenize açıklamakta gecikmemenizi öneririm. Bunu onlardan gizlemeniz, bir yandan sizin sıkıntınızı arttıracak, sürekli olarak kendinizi kötü hissetmenizi sonuç verecek diğer yandan sonuçta durumu öğrenmelerini engellemeyecek sadece erteleyecektir. Okul durumunuzu sizden öğrenmeleri durumunda belki başarısızlığınıza üzülecekler ama size güvenleri sarsılmayacaktır. Hatta bu durumu onlarla paylaşma dürüstlüğünü gösterdiğiniz için memnun olacaklar ve bir yandan üzülürken bir yandan takdir edeceklerdir. Aksi durumda ise hem başarısızlığınıza hem de uzunca bir süre onları yanıltmış olmanıza üzülecekler ve size olan güvenleri sarsılacaktır. Size olan güvenlerinin sarsılması okul başarısızlığından daha fazla üzecektir onları.
Diğer yandan okul başarısızlığınızın arkasında yatan nedeni bulmak ve hayatınızdan çıkarmak için durumunuzun profesyonel bir destek alınarak daha ayrıntılı değerlendirilmesi yararlı olacaktır. Zira Anlattığınız duruma neden olabilen birçok psikiyatrik problemden ilk akla gelen ve en sık görüleni olan depresyon ya da bir başka problem söz konusuysa bu altta yatan asıl etken ortadan kaldırılmadan sorunun bütünüyle çözümlenmesi mümkün olmayacaktır.
